Κυπριακό

Όσο συνεχίζεται η κατοχή και η διαίρεση του νησιού μας, το Κυπριακό θα είναι η πρώτη προτεραιότητα για το Λαϊκό Κίνημα και την Προοδευτική Κίνηση Φοιτητών. Για 36 χρόνια η Προοδευτική Κίνηση Φοιτητών, με την ίδια συνέπεια βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αντικατοχικού αγώνα για τη λευτεριά και την επανένωση. Για 36 χρόνια η Προοδευτική Κίνηση Φοιτητών, πορεύεται αταλάντευτα με σταθερές αξίες και ξεκάθαρες θέσεις για τη δικαίωση του λαού μας, πράγμα που δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Όπως εμείς το αντιλαμβανόμαστε ο ρόλος του φοιτητικού κινήματος είναι να στέλλει καθημερινά με τη δράση του μηνύματα μέσα κι έξω από την Κύπρο, πως δε θα δεχτούμε ποτέ το Κυπριακό να μπει στο αρχείο των διεθνών δυνάμεων ως άλυτο. Ταυτόχρονα, σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να δεχτούμε το Κυπριακό να λυθεί με τους όρους των ιμπεριαλιστών ή της κατοχικής Τουρκίας, αλλά ούτε πρόκειται να συμβιβαστούμε ποτέ με τη διχοτόμηση.

Τυχόν συμβιβασμός με την κατοχή και τη διχοτόμηση, θα σήμαινε δικαίωση του δίδυμου εγκλήματος του 1974, όπως το σχεδίασε ο νατοϊκός ιμπεριαλισμός και το εκτέλεσε η Χούντα και η ΕΟΚΑ Β’ με το πραξικόπημα και ο τουρκικός Αττίλας με την εισβολή. Οι δυσκολίες και οι αντιξοότητες που βρίσκει ο Λαός μας στον αγώνα του, δεν πρέπει να μας απογοητεύουν, αλλά να μας πεισμώνουν. Η επιλογή μας είναι η συνέχιση του αγώνα, με συνέπεια στις αρχές και στα συμφωνηθέντα, με ρεαλισμό και πίστη στις δυνάμεις μας και διάθεση συμβιβασμού με τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας και όχι συμβιβασμού με τη διαίρεση, την κατοχή και τον ιμπεριαλισμό.

Το Κυπριακό είναι πρόβλημα κατάφωρης παραβίασης βασικών αρχών του διεθνούς δικαίου και του Χάρτη του ΟΗΕ. Είναι θέμα παραβίασης της κυριαρχίας, της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής, καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βασικών ελευθεριών τόσο των Ελληνοκυπρίων, όσο και των Τουρκοκυπρίων. Είναι θέμα εθνικού ξεκαθαρίσματος και κλασική περίπτωση παράνομου εποικισμού. Ταυτόχρονα, το Κυπριακό είναι και πρόβλημα εξομάλυνσης των σχέσεων ανάμεσα στις δύο κοινότητες.

Από το 1974 και μετά, όλες οι προσπάθειες για λύση του κυπριακού προσέκρουαν στην αδιαλλαξία της Τουρκίας, στην ανοιχτή ή συγκαλυμμένη εμμονή της για λύση δύο χωριστών κρατών και στην από μέρους της διεκδίκηση δικαιωμάτων επικυριαρχίας πάνω στην Κύπρο. Η ιμπεριαλιστική νέα τάξη, κατέστησε ακόμα πιο δύσκολη την πάλη του λαού μας. Οι τουρκικές θέσεις διαχρονικά αντιμετωπίζονταν με ανοχή ή και ενθάρρυνση από νατοϊκούς συμμάχους της Άγκυρας. Είναι ασήκωτες οι ευθύνες των Αμερικανοβρεττανών στη δημιουργία και διαιώνιση του κυπριακού και για τη σταδιακή εκτροπή από τα περί Κύπρου ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Απότοκο αυτής της εκτροπής ήταν και το σχέδιο Ανάν. Για αυτό πιστεύουμε ότι ο αντικατοχικός αγώνας του λαού μας, είναι ταυτόχρονα και αντιϊμπεριαλιστικός αγώνας.

Εμείς πάντως δε βολευόμαστε με τη διχοτόμηση. Στόχος μας είναι μια δίκαιη λύση, βιώσιμη και λειτουργική, που να βάζει τέρμα στην κατοχή και τον εποικισμό. Λύση που να αποκαθιστά την κυριαρχία, την ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα και την ενότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, να καταργεί των αναχρονιστικό θεσμό των εγγυήσεων και να αποκλείει τα όποια δικαιώματα επέμβασης στη χώρα μας από ξένες δυνάμεις. Λύση που να προνοεί αποστρατιωτικοποίηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, με τελικό στόχο να παραμένει η πλήρης αποστρατιωτικοποίηση του νησιού με τη διάλυση των βρετανικών βάσεων. Η αποκατάσταση των βασικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των Κυπρίων, περιλαμβανομένου του δικαιώματος των προσφύγων για επιστροφή στα σπίτια και τις περιουσίες τους, είναι επίσης απαραίτητη προϋπόθεση για τη λύση.

Στη δική μας αντίληψη για να ανοίξει ο δρόμος της λευτεριάς και της επανένωσης του τόπου πρέπει να καταλήξουμε σε μια συμφωνημένη με τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας λύση ως προς την εσωτερική-συνταγματική πτυχή του κυπριακού. Εμείς είμαστε συνεπείς στη δέσμευση που ανέλαβε η πλευρά μας, με τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου μεταξύ Μακαρίου - Ντενκτάς (1977) και Κυπριανού-Ντενκτάς (1979), αλλά και στη Συμφωνία Παπαδόπουλου-Ταλάτ (8^ης Ιούλη 2006) για λύση που θα προνοεί μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας από ενιαίο κράτος σε διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια, μια διεθνή προσωπικότητα και με πολιτική ισότητα των δύο κοινοτήτων όπως αυτή περιγράφεται στα ψηφίσματα του ΟΗΕ.

Για εμάς, ο μόνος τρόπος για να επιλυθεί το κυπριακό είναι μέσα από διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Παράλληλα, αναπτύσσοντας ενεργό δράση στο μέτωπο της διεθνοποίησης του προβλήματος, θέλουμε να διοχετευτούν πιέσεις προς την κατοχική Τουρκία, η οποία κρατά ο κλειδί της λύσης, ώστε να αλλάξει τη στάση της.

Η εκλογή Χριστόφια στην Προεδρία το Φλεβάρη του 2008 και η πολιτική που εγκαινίασε από τότε, αναγέννησε την ελπίδα και άλλαξε θετικά τα πράγματα. Οι θέσεις μας κερδίζουν έδαφος διεθνώς και αναχαιτίστηκαν σε μεγάλο βαθμό οι προσπάθειες αναβάθμισης του ψευδοκράτους. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας από την πρώτη στιγμή ανέλαβε πρωτοβουλίες τόσο για την έναρξη των απευθείας διαπραγματεύσεων μεταξύ των δύο κοινοτήτων, όσο και στο μέτωπο διεθνοποίησης του Κυπριακού. Βασική επιτυχία της δικής μας πλευράς είναι η επαναβεβαίωση επιδίωξης λύσης διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας και η σαφής τοποθέτηση πως η διαδικασία των διαπραγματεύσεων θα είναι κυπριακής ιδιοκτησίας η οποία δεν θα υπόκειται ούτε σε ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα και ούτε και οποιαδήποτε μορφή επιδιαιτησίας.

Οι συναντήσεις μεταξύ των δύο ηγετών Χριστόφια - Ταλάτ από το Μάρτη  μέχρι τον Ιούλη του 2008 ήταν ουσιαστικού περιεχομένου και καθοριστικές για τη μέχρι σήμερα θετική πορεία του κυπριακού. Η υλοποίηση της συμφωνίας της 8^ης Ιουλίου με τη σύσταση των ομάδων εργασίας και τεχνικών επιτροπών, βοήθησε στο να συζητηθούν θέματα ουσίας του κυπριακού αλλά και της καθημερινότητας. Ακολούθησαν άλλες δύο συναντήσεις, μια στις 23 Μάη και μια την 1^η Ιούλη, οι οποίες οδήγησαν στο ξεκαθάρισμα της βάσης λύσης του κυπριακού. Έτσι οδηγηθήκαμε στις 25 του Ιούλη στην απόφαση των δύο ηγετών, που συνεκτιμώντας το έργο που παρήγαγαν οι ομάδες, ανακοίνωσαν τη νέα φάση της διαδικασίας, δηλ. την έναρξη των απευθείας διαπραγματεύσεων την 3^ητου Σεπτέμβρη του 2008.

Οι απευθείας συνομιλίες μεταξύ των ηγετών των δύο κοινοτήτων, που άρχισαν τότε, καταπιάστηκαν με όλες τις βασικές πτυχές του Κυπριακού και όχι μόνο με τη διακυβέρνηση, όπως λανθασμένα λέει η αντιπολίτευση. Είναι αλήθεια ότι τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα των συνομιλιών δεν είναι αυτά που περιμέναμε. Όμως την ίδια στιγμή είναι εξίσου αλήθεια το γεγονός ότι για πρώτη φορά από το 1974 οι δυο κοινότητες έχουν συμφωνήσει σε τόσο μεγάλο όγκο θεμάτων.

Η ανάδειξη του ακροδεξιού Έρογλου στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας τον περασμένο Απρίλη, μέσα από τη διαδικασία των «εκλογών» του ψευδοκράτους συνιστά μια αρνητική εξέλιξη, λόγω των πάγιων θέσεων του για συνομοσπονδία κλπ. Εντούτοις, η δική μας θέση είναι ότι η ε/κ πλευρά πρέπει να παραμείνει συνεπής στη βάση λύσης του κυπριακού, όπως συμφωνήθηκε με τον προηγούμενο Τ/κ ηγέτη. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μέχρι τέλους.

Η εκτίμηση μας για τη μέχρι σήμερα πορεία των συνομιλιών είναι ότι έχουν γίνουν σημαντικά βήματα προς τα μπρος, αλλά υπάρχουν μεγάλες διαφωνίες σε κεφαλαιώδεις πτυχές του κυπριακού. Αυτό ήταν ξεκάθαρο από την αρχή και γι’ αυτό άλλωστε ο Πρόεδρος Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ, είχαν προειδοποιήσει ότι η διαδικασία αυτή θα έχει να περάσει μέσα από τις συμπληγάδες της τουρκικής αδιαλλαξίας. Είναι όμως εξίσου ξεκάθαρο, ότι πέραν από συνομιλίες στη βάση που συμφωνήθηκε και στη βάση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, άλλος δρόμος για τη λύση του κυπριακού δεν υπάρχει. Αν υπάρχει να μας τον πει κάποιος. Εφόσον εμείς παραμένουμε αταλάντευτοι στις αρχές κι ευέλικτοι στους χειρισμούς (όχι το αντίστροφο, όπως γινόταν επί άλλων διακυβερνήσεων…), η ευθύνη για τη μη λύση θα βαραίνει την τουρκική πλευρά.

Προβλήματα στη σημερινή φάση, προκαλούν και όσοι εντός Κύπρου, υιοθετώντας μια «υπερπατριωτική» μαξιμαλιστική ρητορική, ισοπεδώνουν τις μέχρι σήμερα προσπάθειες, ισχυριζόμενοι πως η δική μας πλευρά έχει προβεί σε υποχωρήσεις. Την ίδια στιγμή μάλιστα κρύβουν από το λαό ότι οι προηγούμενοι πρόεδροι, που προέρχονται από τους δικούς τους πολιτικούς χώρους, έχουν δεχτεί τα ίδια ή ορισμένοι έχουν δεχτεί και -πράγματι- απαράδεκτα πράγματα, όπως αυτοί που συνέταξαν και αποδέχτηκαν το σχέδιο Ανάν. Δε θεωρούμε πως η δική μας πλευρά έχει προβεί σε απαράδεχτες υποχωρήσεις σε θέματα αρχών. Αντίθετα, ο Δημήτρης Χριστόφιας σήμερα δίνει αγώνα για να βρεθούν ρυθμίσεις προς όφελος όλων των Κυπρίων και υπέρ της λειτουργικότητας της λύσης. Είναι προφανές, για παράδειγμα, ότι η συμμετοχή όλων των Κυπρίων στην εκλογή Προέδρου και Αντιπροέδρου, είναι ένα βήμα που φέρνει πιο κοντά τις δυο κοινότητες, υπερβαίνοντας τα τείχη του εθνοτικού διαχωρισμού. Η πρόταση που κατέθεσε ο Πρόεδρος για εκ περιτροπής προεδρία με σταθμισμένη ψήφο, είναι σίγουρο πως αποτελεί βελτίωση από ότι προηγουμένως είχε συζητηθεί. Είναι μια πρόταση που θέτει ως βασικό κριτή οποιασδήποτε κυβέρνησης το σύνολο του λαού και ως βασικό κριτήριο τις ιδεολογικοπολιτικές απόψεις των υποψηφίων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.

Οι νεοφανείς αυτές διαφωνίες και η άγονη κριτική προωθούν ουσιαστικά την παραμονή της κατάστασης ως έχει, ή όπως ομολογείται πλέον σποραδικά αλλά σημαδιακά, τη διχοτομική λύση δύο κρατών. Θεωρούμε ζημιογόνα την προσέγγιση, που στο όνομα μιας αόριστης «ευρωπαϊκής λύσης», επιδιώκει την ανατροπή της δέσμευσης μας για λύση ομοσπονδίας, όπως αυτή προβλέπεται από τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου του 1977 και 1979. Πολλαπλάσιες ευθύνες κουβαλούν από το 1974 και οι άλλες εθνικιστικές δυνάμεις οι οποίες παρουσιάζονται ακόμα και σήμερα αμετανόητες.

Ακρογωνιαίος λίθος για την ευόδωση του αγώνα μας, είναι η ενότητα του Λαού μας στη βάση κοινών αρχών και στόχων ως προς το Κυπριακό. Αυτοί που με τα λόγια και τις πράξεις τους επιχειρούν να διασπάσουν την ενότητα θυσιάζουν τη σωτηρία της Κύπρου στη προσπάθεια τους να εξυπηρετήσουν τις προσωπικές τους ατζέντες. Η συνεννόηση ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις της ε/κ κοινότητας για τις βασικές αρχές της λύσης και το δρόμο που θα ακολουθήσουμε, θωρακίζει τον Πρόεδρο που δίνει τη μάχη στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.  Εμείς πιστεύουμε ότι, παρά τη διαλυτική εικόνα που παρουσιάζει σήμερα το εσωτερικό μας μέτωπο, η ενότητα μεταξύ των Ε/κ μπορεί να επιτευχθεί και πρέπει να έχει συνέχεια με την ενότητα ολόκληρου του κυπριακού Λαού, Ε/κ και Τ/κ. Καλούμε τον κυπριακό λαό να απομονώσει τους σοβινιστές που δηλητηριάζουν την κοινωνία καθώς επίσης και τις άλλες πολιτικές δυνάμεις να αφήσουν κατά μέρος τα μικροπολιτικά τους συμφέροντα και να συσπειρωθούν γύρω από τον Πρόεδρο και τον αγώνα για τη σωτηρία της Κύπρου. Αν πάλι, οι διαφωνίες αυτές και η ισοπεδωτική κριτική κρύβει άρνηση της ιδέας της λύσης και συμβιβασμό με τη διαίρεση και το στάτους κβο, τότε πιο έντιμο θα ήταν να δηλωθεί επίσημα.

Η Ιστορία δικαίωσε και δικαιώνει όσους πάλεψαν και παλεύουν για να είναι η πατρίδα μας ενωμένη, λεύτερη κι ανεξάρτητη, χωρίς στρατούς κατοχής, συρματοπλέγματα κι εποικισμό. Οι σοβινιστές που ανασυντάσσονται και στις δύο κοινότητες, πρέπει να ξέρουν ότι τούτη τη φορά δεν πρόκειται να περάσουν. Η Κύπρος ξέρει, γιατί το έμαθε πληρώνοντας με το αίμα δεκάδων παιδιών της, ότι η σοβινιστική δράση εξυπηρετεί μόνο όσους θέλουν το νησί μοιρασμένο, στο πιάτο του ΝΑΤΟ. Το κυπριακό φοιτητικό κίνημα πρέπει να βαδίσει στο πλευρό του Λαού μας, στον αγωνιστικό δρόμο της ενότητας για λεύτερη κι ανεξάρτητη πατρίδα. Η Προοδευτική μαζί με το ΑΚΕΛ και το Λαϊκό Κίνημα του τόπου μας, κρατούμε τις σημαίες της Κύπρου ψηλά και βροντοφωνάζουμε ότι η Κύπρος δεν ανήκει ούτε στο ΝΑΤΟ και τα παρακλάδια του, ούτε σε «μητέρες πατρίδες», ούτε σε «δυο λαούς», ούτε σε γαλάζιους και γκρίζους λύκους. Η Κύπρος ανήκει στο Λαό της!